در آخرین روزهای فروردین 90 یکی از مهمترین اتفاقات سال رقم خورد؛ رخدادی که تاثیر آن فقط به چند روز نگرانی در میان مسوولان و مردم محدود باقی نماند، بلکه تا پایان سال 90 پیامدهایی را همراه داشت و حتی در گرایشهای سیاسی موثر و آرایش سیاسی در انتخابات مجلس نهم هم اثر گذاشت به گونهای که گروهی از سیاسیون جریان اصولگرا که همواره پشت سر رئیسجمهور بودند در انتخابات مجلس نهم راه خود را از جریان سنتی اصولگرایان جدا کردند و در عین حال، گروهی نیز موسوم به جریان انحرافی حضور خود را نشان داد.
28 فروردین 90، رسانهها در خبری کوتاه به نقل از یک مقام آگاه اعلام کردند حیدر مصلحی، وزیر اطلاعات با حکم محمود احمدینژاد، رئیسجمهور برکنار شده است. این خبر به سرعت توسط سایتهای خبری پوشش داده شد. همان منبع آگاه تاکید کرده بود تا زمان معرفی وزیر جدید به مجلس سرپرستی وزارت اطلاعات را شخص رئیسجمهور عهدهدار شده است.
هنوز بسیاری از اصحاب رسانه و فعالان سیاسی در شوک خبری برکناری وزیر اطلاعات بودند که خبر دیگری با این مضمون که رئیسجمهور ضمن پذیرش استعفای وزیر اطلاعات، در حکمی وی را به عنوان «مشاور رئیسجمهور در امور اطلاعاتی» منصوب کرد به طور رسمی انتشار یافت و روی سایت ریاستجمهوری و خروجی خبرگزاریهای رسمی قرار گرفت، اما هنوز ساعتی از انتشار این خبر شوکهکننده سپری نشده بود که یکی از خبرگزاریها خبر داد در پی مخالفت رهبر معظم انقلاب، مصلحی به وزارت اطلاعات بازگشته و همچنان وزیر است.
هرچند که مهمتر از مخالفت رهبری متن پیامی بود که ایشان در آن اشاره فرمودند: «از شما میخواهم بیش از پیش در انجام مأموریتهای مهم داخلی و خارجی وزارت اطلاعات اهتمام به خرج داده و با سرمایه عظیمی که آن وزارتخانه از نیروی انسانی توانمند و انقلابی و متدین و فناوریهای روز برخوردار است و با حمایت دولت خدمتگزار و همکاری سایر نهادهای اطلاعاتی اجازه ندهید کوچکترین فترت و سستی در انجام وظایف قانونی آن دستگاه مهم پیش آید.» به این ترتیب حیدر مصلحی به دلیل مخالفت رهبر معظم انقلاب با کنارهگیریاش در وزارت اطلاعات ماندنی شد.
البته ماجرا به همینجا ختم نشد و 11 روز بعد خبرهایی تلخ به گوش میرسید؛ خبرهایی که حاکی از قهر سیاسی رئیسجمهور داشت، رئیسجمهوری که معتقد بود برکناری وزیر حق اوست، حقی که همه بر آن صحه میگذاشتند، اما تعجبشان از آن بود که محمود احمدینژاد را فردی میشناختند که وقتی ولیفقیه و نایبامامزمان(عج) سخنی میگوید او گوش به فرمان است، اما چرا دیگر این روحیه تغییراتی را نشان میداد؟ در نهایت احمدینژاد به حکم ولایت تمکین کرد، اما برخیها دلیل آن اتفاقات را در نقش جریان انحرافی و نفوذش در تصمیمگیریهای رئیسجمهور میدانستند. علیرضا زاکانی، نماینده مجلس که خودش از حامیان دولت احمدینژاد بود، اما در انتخابات مجلس نهم درون جبهه حامیان مستقیم او نبود ، در گفتوگو با هفتهنامه پنجره در همان روزها تلویحا به نقش جریان انحرافی اشاره کرد و گفت: «سیام فروردین در نمازخانه وزارت اطلاعات غریو شادی سربازان گمنام امام زمان(عج) که بر اثر فشارهای جریان انحرافی در سینهها حبس شده بود بلند شد...»